Paul Oliver´s, etc., etc. (Bo Diddley, e xa)

E escribe tamén Oliver de Bo Diddley, de quen sen embargo non terás moita noticia, a pesar da súa influencia en xentes como os artistas negros e brancos dos EE UU de entonces, e os posteriores non só estadounidenses que seguramente coñecerás algo máis, como Ron Wood -o pallaso do mundiño británico do rock, e amigo e compañeiro de escenario, gravacións e tabernas de practicamente todo o mundo- e The Faces, os Stones, o anfetaminico Wilko Johnson e os Dr. Feelgood dos bos tempos, e así... Bo Diddley, o de Chess Records, o das guitarras deseñadas pola súa conta, con esas extravagantes formas rectangulares -ver vídeos-, etc.
Presentamos unha gravación para a televisión con chica á guitarra incluída que ademais sabe moverse no escenario na que BD fai propaganda do seu propio nome. Logo, unha canción de Willie Dixon, compositor, cantante e músico e un dos pilares fundamentais da factoría Chess Records cuxas cancións foron cantadas por tantos negros e brancos (Muddy Waters, Howlin´Wolf, The Doors, The Yardbirds, Led Zeppelin, Eric Clapton con Cream e sen ela, etc.). O propio papá Dylan fai non moito plaxiou unha das máis coñecidas composicións dixonianas sen escrúpulos (pero a ver quen lle tose a ése). Veña:


E agora a de Dixon:
´
En definitiva, a carga sexual das actuacións, actitudes ou letras dos artistas afroamericanos de r&b ou de blues entra a formar agora parte dos artistas brancos estadounidenses, e despois británicos e demais, coa aparición do r&r deses autores dos que Oliver escribe. O que hoxe é para ti normal, incluso aburrido ou anodino, no seu momento foi rompedor. YouTube está cheo de todo isto.
Deixémolo.

Paul Oliver´s book blues (Chuck Berry)

Lemos na páx. 298 do libro de Oliver: "Chuck Berry y Bo Diddley oscilaban entre ambas corrientes." Entendemos: entre o rhythm & blues e o rock & roll (onde éste sería, segundo Oliver e tantos outros, produto da mestura entre R&B -rhythm & blues- e country & western, lembra).
Berry, que comezou a gravar na "Chess" apadrinado por Muddy Waters, é autor das famosísimas "Roll over Bethoven", "Johnny B. Good", "Maybellene", "Rock and roll music", "Memphis, Tennessee" ou "Back in the USA" -que sería máis tarde "contestada" polos Beatles coa súa "Back in the USSR" de McCartney na súa vertiente roqueira, que tamén a tiña-, entre tantas que tes escoitadas sabendo que son súas, ou non, cantadas por el, ou por tantos outros.
Berry, coñecido polo seu "paso do pato" -véxase- , deixou a súa impronta en fauna tan variada como John Lennon, Keith Richards, Sex Pistols, AC/DC, Eric Clapton, Presley, Calamaro, os irmáns Auserón, etc.
Unha mostra:


E se non chega, aí van mil exemplos máis, non sempre en compañías recomendables na opinión da súa nai...